YoNa                  een creatief zinnezijn

Juni 2020 Ik-ken

Op zoek naar mezelf.

Het lijkt wel een zin uit een puberdagboek. Nochtans hoor ik van meer leeftijdsgenoten dat ze het gevoel hebben zich zelf verloren te hebben gedurende de jaren moederen, echtgenoten, huishouden en werken.

Nu de dagen noodgedwongen anders verlopen, kan ik maar beter eerst op zoek gaan naar mezelf. Wat wil ik, wat doe ik graag, …wat wil ik nu nog… De grotere contexten waartoe ik behoor hebben door de jaren verwachtingen gecreëerd bij mij en bij hen tegenover mezelf. Het gezin, de familie, collega’s, vrienden, kennissen,….

Waar ben ik dan zelf nog ergens of ben ik heel die tijd heel sterk bij mezelf gebleven ? Ik denk het niet.

Vanuit mijn kindertijd heb ik de gewoonte om tegen alles en iedereen overmatig “sorry” te zeggen en om heel “conflictvermijdend” gedrag te vertonen. Liever tegen mijn zin de andere volgen dan wel weer in conflictmodus gaan. Er zijn maar weinigen rondom mij die de echte mij kennen, die weten wat er in omgaat. Geen wonder dat ik zelf het contact dan ook een beetje ben verloren. Het kost moeite om dan mild in de spiegel te kijken en de rolmodellen opzij schuivend even recht in mijn ogen te kijken. Achter die ogen, voorbij de façade herken ik emotioneel een sociale eenzaamheid met daarnaast een creatieve rationaliteit. Mildheid en geduld zijn nog in volle ontwikkeling om dus niet te zeggen onderontwikkeld. Hoe kan en gaat dit nu verder ontwikkelen ? Misschien door te doen wat ik graag doe en van daaruit de mildheid en het geduld oefenen ? Maar wat doe ik graag ? Ik ben zo een echte “alles graag doener” , ik kan dus moeilijk kiezen. Als ik aan anderen vraag wat zij graag doen, krijg ik meestal ook een aarzelend antwoord of "ik weet het eigenlijk niet meer ".

Even een poging doen: Het blijft maar komen..., lezen, schrijven, tekenen, natuur, ontdekken… Ik moet toegeven dat ik me nog nooit verveeld heb. Ik vind sommige dingen en mensen best wel vervelend, maar ik heb me zelf nog nooit verveeld. Misschien moet ik “verveling “op mijn bucket-list plaatsen ? nee, grapje…

Als ik naar het lijstje graag doen kijk, krijg ik wat meer zicht op wie ik ben:

- Graag op mezelf analyserend, creërend;

- Graag onder mensen sociaal, communicerend -

- Een chaoot die stress krijgt van chaos

Enkele jaren geleden las ik het boek “integrale visie” van Ken Wilber waarin hij een integraal-levenspraktijk-matrix uiteenzet. Daarop voortbouwend onderzoek ik de verschillende niveaus en probeer ik te achterhalen wat ik verkies:

- Lichaam : aerobics, balance en tai chi // wel-zijn

- Intellect : lezen en studie, zingevingssystemen uitbouwen

- Geest : integraal onderzoeken 

- Schaduw : kunst-muziektherapie

- Ethiek : integrale ethiek

- Werk : werk als vorm van integraal leven

- Emotie : creatieve expressie en kunst

- Relaties : integrale relaties

Voor u als lezer wordt het wellicht onduidelijker maar voor mij wordt het glashelder wie ik ben en voor wat ik sta. Ik sta open naar buiten om te ontvangen, wil alles zien, voelen, ervaren...huiver van hokjesdenken...

Om te “ik-ken” is het belangrijk te beginnen bij zelfkennis. Nu ik weet wat ik wil en waar ik sta kan ik een lijst opstellen met die dingen die ik nog wil doen, die dingen die voor mij belangrijk zijn.

Het zou er zo kunnen uitzien:

- Dagelijks verplichte behandeling en oefeningen ombuigen tot dagelijkse ochtendrituelen: opstaan met een uurtje sport/wellness (warme douche).

- Vervolgens kine (gezondheid) en studie (muziek, taal, geschiedenis)

- Namiddagen vullen met kunst beoefenen of bestuderen of bezoeken.

- ’s avonds: lezen, musiceren

Deze dagindeling voorziet in voldoende sociale contacten en intellectuele uitdagingen en creativiteit. Mijn huishouden zal er wel niet echt op vooruitgaan, maar tja, dat doe ik ook niet graag…..Ik vind deze oefening hoe langer hoe interessanter, ik krijg zelfs een vakantiegevoel en vind het spijtig dat ik dit niet eerder heb gedaan. Ook tijdens mijn professioneel leven had ik hier nood aan en was het allicht aangewezen geweest er ook tijd voor te maken. In tijd zou het natuurlijk minder geweest zijn maar zeker meer dan wel hoe ik het nu deed. Dus laat je niet ontmoedigen door deze gepensioneerde en probeer in je eigen leefwereld eens stil te staan hoe je het voor je zelf aangenamer kunt maken. Dit is voor iedereen anders, ieder zoekt en voelt voor zich zelf waar hij/zij zijn/haar leven mee wilt vullen, vervullen….Als je maar niet wacht tot het nodig wordt, maak die "bucket-list" nu en spreid je verlangens over de komende jaren, in plaats ze allemaal op het einde uit te voeren wanneer het misschien niet meer kan of niet meer mogelijk is.

ZO HET IKKEN KAN BEGINNEN….

Dit allemaal om je zelf beter te leren kennen en de groei naar stabiele mens te vergemakkelijken. Van een lege identiteit tot een volwaardige ik te komen. Van een leeg met de wind meewaaiend omhulsel tot een stevig gegronde ik te groeien.

Misschien zou het beter zijn om mensen die het contact met zich zelf niet vonden, eerst op zoek te laten gaan en vervolgens aan te vatten met het ikken. Persoonlijk denk ik dat het verstoten, afzonderen van mensen in die situatie net contraproductief werkt. Hoe kan je nu op zoek gaan naar je zelf zonder feed-back, zonder spiegel om in te kijken ? Een leeg ikje zonder stabiele identiteit kan niet zomaar van zelf een vol ikje worden met stabiliteit en identiteit. Die ontwikkeling is een werkproces. Een werkproces dat staat of valt met de persoon in kwestie zelf maar ook met zijn al dan wel of niet bestaande goede begeleiding.

Je kan dan ook onze houding ten aanzien van jongeren die het moeilijk hebben, ten aanzien van volwassenen die nog altijd zoekende zijn, ernstig in vraag stellen. Een nieuwe insteek is noodzakelijk. De dingen eens anders bekijken. Wat een boeiende tijd wordt het nog...

Adem

In en uit en in

zonder einde, zonder begin

Adem

Voel, leef,

Neem en geef

In en Uit en In

Heb weer zin

YoNa